به نقل از «طرفداری»

از 1977 تا 2023؛ منچسترسیتی و تاریخ نو

تاریخ انتشار: ۱۳ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۹۳۷۰۹

منچسترسیتی برای کسب آن دستاوردی که منچستریونایتد در سال 1999 به آن رسید، فقط دو گام دیگر فاصله دارد؛ تاریخ نو نوشته می‌شود...

اختصاصی طرفداری | سال‌هاست منچسترسیتی فوتبال انگلستان را تسخیر کرده؛ پنج قهرمانی لیگ در 6 سال. این‌بار آنها برای به چنگ آوردن سه گانه می‌جنگند. پس از قهرمانی لیگ، امروز منچسترسیتی و منچستریونایتد در فینال اف ای کاپ به مصاف هم خواهند رفت و تاریخ، بار دیگر با جزییات آن تکرار خواهد شد

با شرکت:

لیورپول، منچستر یونایتد و منچستر سیتی

بازیگران به ترتیب نقش در اجرای دوباره تاریخ؛ ١٩٧٧ و ٢٠٢٣:

منچسترسیتی در نقش لیورپول

پپ گواردیولا در نقش باب پیزلی

اریک تن هاخ در نقش تامی "داک" داکرتی

ارلینگ هالند در نقش کوین کیگان

کوین دی بروین در نقش ری کندی

و

منچستر یونایتد در نقش همیشگی منچستر یونایتد!

تقدیم به "حمید شهریاری"  که با دل به تاریخ فوتبال نگاه می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

لیورپول در فصل ٢٠٢٣:

سال گذشته لیورپول فاصله ای دو قدمی به کسب چهار گانه ای داشت که پیش از این، هرگز در تاریخ فوتبال انگلستان رخ نداده بود. متاسفانه در پایان فقط دو جام از ٤ جام را به آغوش کشیدند. در این فصل صحبت از چهارگانه نبود، چهار عنوانی که هیچ تیمی به‌سان لیورپول به آن نزدیک هم نشده بود. به‌طور جدی تا مرز آن با قدرت هرچه تمام تر پیش رفتند. آن‌قدرها انرژی و نیرو پای آن گذاشته شد که فصل اخیر قرمزها را نیز به نابودی کامل کشید.

لشکرکشی ها ناگهان متوقف شد. قوای تازه نفس و جنگجویان تازه ای برای جنگ و خودنمایی در جبهه های مختلف نیاز بود و لیورپول چنان تحلیل رفته بود که حتی جانی برای رقابت در لیگ نداشت. سربازان از جنگ برگشته، زخم خورده، خسته، بی روحیه و دل مرده بودند. از نظم و انضباط لازمه، در هیچ خطی خبری نبود. دیوارهای سنگی مدافعین با خاک یکسان شده بود، رهبری و کنترل در خط میانی و اعمال دستورات بی معنا شده بود و هجوم های خانمان برانداز به تک تیر اندازی خلاصه شده بود که فقط نشان از دست و پا زدن داشت، رقت انگیز بود.

تحلیل رفته و بی رمق، بی انگیزه و ناامید، فصلی که می‌توانست در تاریخ عظیم‌ترین و بی نظیر نام گیرد، با یاس و تاسفی غیرقابل کنترل همراه شد. تجربه تلخی شد بی آنکه انگیزه یا تحرک و هدف نویی احیا کند. همه چیز فرو ریخته بود و لیورپول، توپ و تفنگ و سربازان جانباز تازه نفسی نیاز داشت، خانه و کاشانه، ماوای تازه، جایی‌که لب های تشنه را سیراب کند و زخم ها را التیام بخشد.  

در این حرفه به این سادگی ها هم نیست. موفقیت قیمت سنگین خود را دارد. عمدتا مغلوبین مانند هر نبردی که با شکست پایان می یابد افسرده و از هم پاشیده می شوند، سرخورده! و بی آنکه بدانند، مغموم و دل شکسته راهی فصل بعد و نبردهای توانفرسای و نفس گیر همیشگی شدند، بدون آنکه آلامی بر روی زخم های عمیق گذاشته باشند، یا سربازان پیرتر را مرخص کنند و طرحی نو دیگری در اندازند.

با این اوصاف، فرمانده بی چون و چرا و وفادار به سربازان جان به دست قدیمی، ناتوان و مستاصل آن ها را بار دیگر راهی میدان می کرد، در حالیکه زمانیکه در "کرکبی Kirkby” از پشت پنجره دفتر خود به تمرینات آن ها خیره می شد، احتمالا و دقیقا جمله موسولینی را در آستانه پایان جنگ، زیر لب زمزمه می کرد، جمله ای که پدرم در روزهای پایانی عمرش و در مبارزه با بیماری لاعلاجش تکرار می کرد؛

«دوچه عزیز اوضاع خیلی خراب است»

تاریخ تکرار شده بود، لیورپول تاوان سختی پرداخت کرد؛ دستان خالی خالی ماند. مطمئنم باردیگر خشت خانه نو، ریخته شده است، همه از خواب برخاسته اند، شکست ها، پل های پیروزی آینده خواهند بود، شاید نه امروز و شاید نه فردا. ولی لیورپول باز می گردد، لیورپول همیشه بازمی گردد!

منچسترسیتی در فصل ٢٠٢٣:

قصه سیتی، مسیر دیگری دارد. مملو از برد و پیروزی، رکورد ها و جابجایی آمار، هالند و بروین و گواردیولا. فارغ از اسامی در این فصل؛ یگانه تر از هر چیز، دوران سازی، افزودن صفحات تازه و ثبت تاریخی در میان است. با خاتمه لیگ، حکایت ٣ گانه تاریخی در میان است و شرف آن قریب الوقوع نیست. شدنی است. تا مرز آن آمده اند.  پیش از این تنها یک بار، تاکید میکنم یک بار، رویای «شیاطین سرخ» به حقیقت پیوست. یونایتد در سال ٩٩ موفق شد به عنوان اولین تیم در تاریخ فوتبال انگلیس، سه‌گانه بی نظیر را به ویترین افتخارات خود اضافه کند. لیگ، حذفی و جام قهرمانان اروپا.

اینک منچسترسیتی در لبه تکرار رکورد همسایه خود قرار دارد و از قضا یکی از دو سد باقی مانده همشهری است. دو تیم از یک شهر به مصاف هم می روند. در اینجاست که بار دیگر گویا تاریخ خود را تکرار کرده است. شباهت ها بیش از این حرف هاست! فقط کافی است نام تیم ها و شخصیت ها را در ذهن خود تغییر دهید.

فصل ٧٧-١٩٧٦ / تلاش تاریخی

در سال ١٩٧٧ لیورپول در آستانه رسیدن به چیزی بود که هیچ گاه پیش از این، به مخیله هیج باشگاهی در انگلیس خطور نکرده بود. ٢ گانه، لیگ و اف ای کاپ آخرش بود؛ افتخار غایی. کسب سه گانه، چه در داخل و چه در خارج از کشور سر و صدای زیادی به راه انداخته بود. و هنوز هم از نظر بسیاری، به عنوان بزرگترین فصول تاریخ باشگاه در انگلیس و اروپا از آن یاد می شود.

دهه ٧٠، محبوب ترین دهه فوتبالی ما، وقتی که صحبت از فوتبال انگلیس به میان می آید، اگرچه با شکوه چندی پیش از آن، فاصله زیادی داشت.  هیجان کشور و طرفداران و هواداران فوتبال انگلیس بعد از قهرمانی در جام جهانی در ومبلی در سال ١٩٦٦ به لطف شکست یک چهارم نهایی مقابل آلمان (غربی) در جام جهانی ٧٠ به سرعت از بین رفته بود، خاطره محو و  دور. و ناکامی در راهیابی به مسابقات جام جهانی ١٩٧٤ و ١٩٧٨ چیزی جز تحقیر قهرمان سابق جهان چیزی به همراه نداشت. باورش سخت بود، خیلی سخت! بازیکنان مورد علاقه مان هیچ یک رنگ جام جهانی را ندیدند.

رقابت های داخلی هم با هولیگانیسم مخدوش شده بود، هرج و مرج ها حد و حدودی نداشت. هوادرانی که به استادیوم می رفتند در ترس دائمی بودند، خشونت بیداد می کرد، گروه های مختلف هواداران از شمال تا جنوب کشور به مصاف هم می رفتند. نبرد تیم ها تحت الشعاع مستقیم جنگ و دعوای سخت طرفداران قرار گرفته بود. بد بود، خیلی بد. هولیگانیسم ورزش محبوب را به بدنامی کشانده بود.  کار به جایی رسیده بود که تامی داکرتی، مربی وقت منچستریونایتد، خواستار استفاده از ترکه و چوب برای مجازات متخلفان شده بود!

اما در اواسط دهه ٧٠، مانند انفجار «پانک راک» که سرفصل اخبار موسیقی را به خود اختصاص داده بود، لیورپول باب پیزلی، دست اندرکاران، روزنامه نگاران و همه مردم و دوستداران فوتبال را وادار کرد تا فقط از لیورپول صحبت کنند. به لطف گروه فوق العاده ای از بازیکنان و سبک بازی، پیسلی تصمیم به فتح جام باشگاه های اروپا گرفته بود. تیمی که به زودی جایگاه خود را به عنوان قدرتمندترین تیم اروپا تثبیت می کرد. فوتبالدوستان کاملاً روی لیورپول متمرکز بودند در حالیکه هولیگانیسم در پس زمینه بود، زد و خوردها به همراه فوتبال بخشی از سرگرمی شده بود. ولی آنچه در آن فصل حائز اهمیت بود،  زیربنای دوران موفقیت بی‌نظیر لیورپول و تیم های دیگر انگلستان است. در یک دهه و نیم آینده لیورپول تسلط خود را در داخل و  خارج از انگلستان ادامه داد.

فصل پیش از این لیورپول، لیگ و جام یوفا را به‌دست اورده بود و این بار قصد تصاحب جام قهرمانی اروپا را برای نخستین بار داشت. بهترین فرصت ممکنه پیش آمده بود. لیورپول تاریخ را بی آنکه بداند ورق می‌زد. دوران قرمزهای مرسی ساید فرا رسیده بود.

در لیگ، لیورپول فصل را عالی آغاز کرد. با ١١ برد و تنها دو باخت از ١٦ بازی اول، در صدر جدول قرار گرفت. فرم خوب اما ظالمانه آنها گروه تعقیب کننده را نگران کرده بود.

با نزدیک شدن کریسمس، لیورپول پنج امتیاز از نزدیکترین رقیب خود فاصله داشت، ناگهان سه شکست غیرمنتظره در چهار بازی، امیدهای ایپسویچ تاون بابی رابسون و  منچسترسیتی را قوت بخشید. بهار تجدید حیات دوباره ای بود و لیورپول به سوی قهرمانی پرکشید و سیتی لیورپول را دنبال کرد. پیسلی پس از غلبه بر اورتون در بازی تکراری نیمه نهایی جام حذفی ناگهان باور دوباره ای پیدا کرد. چرا که نه؟، با این تیم و بهترین فرم عمر کوین کیگان، اولین عشق واقعی و اولی فوتبالیم، می توان برای هر سه جام دندان تیز کرد.

اکنون لیورپول چشم انداز دیگری داشت. خم کردن کمر منچسترسیتی در لیگ، شکستن مچ های منچستر یونایتد در فینال جام حذفی و به زانو در آوردن، بهترین تیم آلمانی آن دوران مونشن گلادباخ با آلن سیمونسون مهاجم ریزنقش قوق العاده دانمارکی و کاپیتان برتی فوگتس از محکم ترین مدافعین جهان با دنیایی تجربه در فینال جام باشگاه های اروپا. اما در دیدار فراموش نشدنی یک چهارم نهایی در ١٦ مارچ ١٩٧٧ برابر سنت اتین فرانسه که تیم مطرحی و قدری در آن زمان بود، ناقوس ها بصدا در آمده بود. این دیدار و گل دیوید فرکلاف معروف به "ذخیره طلایی" لحظه ای بود که فصل را عوض کرد و باشگاه لیورپول را برای همیشه تغییر داد. کلاسیک به تمام معنای واقعی آن.

در کمتر از یک هفته لیورپول می توانست اولین باشگاه انگلیسی در تاریخ باشد که هر سه جام پر افتخار و شکیل و ارزشمند را در یک فصل بدست بیاورد. دوران و رکورد یگانه ای بود و هنوز هم در دوران پول و قدرت و امریکایی ها و عرب ها در انگلستان همچنان خاص و یگانه مانده است.

ری کلمنس درون دروازه بود، در حالی که املین هیوز مدافع میانی که هجومی می برد، یکی از دست کم گرفته شده ترین بازیکنان تاریخ باشگاه. بهترین خط هافبک تاریخ باشگاه؛ جیمی کیس، تری مک درموت و ری کندی، و البته، صد البته پویایی و سختکوشی کوین کیگان. تیمی که همه و همه واقعاً برای به سختی برای یکدیگر کار می کردند. پیزلی مردی ساده ولی نابغه گل کاشته ببود.

سال ها پیش از آنکه سیتی گواردیولا دو بار با یک و دو امتیاز قهرمانی را از دستان لیورپول کلاپ برباید، لیورپول با اختلاف یک امتیاز قهرمانی را در سال ٧٧ تصاحب کرد؛ ٥٧ امتیاز در برابر ٥٦. بعد از قهرمانی در لیگ،  و چهار روز قبل از مقابله با گلادباخ، فینال جام حذفی در ومبلی با منچستر یونایتد تامی داکرتی سر پیچ آخر قرار داشت.

داکرتی معروف به "داک" شاید تا حدودی ناعادلانه به عنوان شکست خورده موفق در فوتبال معروف شده بود، عنوان او به لطف رکوردهای که در ومبلی داشت، جا افتاده بود. جاییکه به عنوان بازیکن پرستون و تیم ملی اسکاتلند در آن سه بار با شکست مواجه شده بود، در حالی که به عنوان سرمربی چلسی در سال ١٩٦٧ و پیشتر از ان، تنها ١٢ ماه قبل به عنوان سرمربی یونایتد. شکست شوک‌آور مقابل ساوتهمپتون در سال ١٩٧٦.

پس از آن شکست تکان دهنده، داکرتی در مقابل تالار شهر منچستر به هواداران یونایتد قول مثبت داده بود سال آینده برای بردن جام بازخواهد گشت. دورانی که اف ای کاپ هنوز و به‌راستی ارج و قرب خود را داشت. محبوب ترین و پربیننده ترین بود، و قصه های تلخ و شیرین آن هنوز بخش مهمی از فولکلور تیم های کوچک و بزرگ است. هنوز و همیشه متأسفانه "داک" طلسم بدبیاری را شکست و به قول خود وفادار ماند. فینال، با وجود حضور دو تیم پرآوازه انگلستان، ماجرای غم‌انگیز و نسبتاً ناامیدکننده ای داشت. و فقط پیامد آن دردناک آن ماندگار شد. موش و گربه بازی در نیمه اول در نبمه دوم جانی گرفت. استوارت پیرسون در دقیقه ٥١ یونایتد را پیش انداخت.

 

جان موتسون گزارشگر بازی جمله کلاسیک دیگری به زبان آورد: 

در فوتبال ضرب المثلی وجود دارد، زمانیکه لیورپول عقب قرار دادرد، خطرناک ترین است.

موتسون اشتباه نکرد. در حالی که هواداران یونایتد همچنان در سرخوشی گل قرار داشتند، جیمی کیس توپ بلندی از جوی جونز را با ران خود کنترل کرد، چرخید و توپ را به سمت دروازه الکس استپنی شلیک کرد، از گل های زیبای ومبلی بود و هست. ١-١

لحظاتی بعد این هواداران لیورپول بودند که در پایکوبی گل تساوی یخ زدند. لو ماکاری از خط دفاعی قرمزها عبور کرد و ضربه‌ او با برخورد به سینه جیمی گرینهوف ناباوارانه و بسادگی از کنار کلمنس درمانده گذشت.  لیورپول به بی‌رحمانه‌ترین شکل از کسب سه گانه محروم شده بود، یونایتد در آن دوران تیمی در اندازه لیورپول نبود. در یک روز بد فرصتی آسان و لقمه آماده و لذیذ در گلو گیر کرد. اما لیورپول فرصتی نداشت به باخت خود فکر کند، فینال جام اروپا در رم مقابل بوروسیا مونشن گلادباخ در روز چهارشنبه در یک قدمی بود.

آن شب در رم، پایتخت تاریخی ایتالیا، لیورپول تاریخ خود را نوشت. درد دل شکست از یونایتد و عدم کسب سه گانه پشت سر گذاشته شد. کیگان، برتی فوگتس را مات کرد و لیورپول به لطف گل های تری مک درموت، تامی اسمیت و فیل نیل، قهرمان آلمان را در یکی از بهترین نمایش های اروپایی به طور قانع کننده و تاثیرگذاری شکست داد. رم، با سرداران و خدایان تاریخی خود در طول اعصار، آغاز حکومت پیسلی و لیورپول در اروپا را رسمیت بخشید. دیگر هیچ جایی مانند رم نبود.

تابستان ٧٧ همه بچه های محل در فوتبال خیابانی کیگان بودیم. این دیدار آخرین بازی تامی اسمیت مدافع خشن و معروف و کوین کیگان برای قرمزها بود. اولی بازنشسته شد در حالی که "Kev" به هامبورگ رفت تا چند سال بعد در فینال قربانی فارست کلاف باشد. با خروج او، دالگلیش افسانه ای از سلتیک به لیورپول آمد و سال بعد لیورپول در ومبلی با تک گل او دومین قهرمانی اروپا را بدست آورد. دیگر هیچ چیز جلو دار آن ها نبود. لیورپول و تیم های انگلیسی اروپا را به فتح کامل خود در آوردند.

در سال ١٩٧٧، تاریخ ورق خورد، آغاز دوران نو، سرفصلی تازه. پرجلال بود و با شکوه، در صحنه موسیقی The Pistols, The Jam و Clash طرفداران موسیقی را حیران کرده بودند و دیسکو موزیک و "بی جیز" دنیا را به رقص در آورده بود. و در میادین فوتبال، لیورپول با پیسلی از برجسته ترین مربیان تاریخ، پادشاهی می کرد.

تا پایان به حمید اشاره کردم؛ در کتاب نیمکت داغ، غیبت پیزلی، شنکلی و کلاف نابخشودنی بود. توضیح او در باب تعداد صفحات و ناشر هرگز برایم جا نیفتاد و کتاب از دید من ناقص ماند.

از ١٩٧٧ تا ٢٠٢٣ / منچسترسیتی و تاریخ نو

سال هاست سیتی انگلستان را تسخیر کرده است، ٤ قهرمانی در پنج سال. این‌بار سیتی می رود تا شاید سه‌گانه را به چنگ در آورد و مانند لیورپول برای نخستین بار در تخت پادشاهی بنشیند و حکومت اروپا را در دست گیرد. و باز هم دقیقا مانند لیورپول، در دو قدمی آنچه که آن ها را یک قدم جلوتر از لیورپول و همسان یونایتد قرار می دهد، جای گرفته است. کدام سو قرار خواهند گرفت؟ سرنوشت لیورپول ٧٧ یا یونایتد ٩٩؟

و باز هم مثل لیورپول، پیش از ملاقات با اینتر در استانبول در فینال لیگ قهرمانان اروپا، منچستر یونایتد در فینال جام حذفی در مقابل آن ها قرار گرفته است, موی دماغی که گاهی قادر است بدجوری آزار دهد. بله، قدم بعدی سیتی در ومبلی در برابر دشمن و همشهری پرافتخار دیروز است.

و سیتی، همسایه پرسر وصدای دیروز، شهر همیشه قرمز منچستر را مدت هاست که سراسر آبی رنگ کرده است. کافیست بدانیم فرگوسن چه بلایی در رختکن، سر فن نیستلروی هلندی در آورد، وقتی او بعد از پایان بازی فقط پیراهن خود را با یکی از بازیکنان سیتی رد و بدل کرد تا عمق و اهمیت این فینال را درک کنیم.

ذره ای شک نداشته باشید سیتی بد جوری خواهان تکرار رکورد ٣ گانه یکتا و بی مانند یونایتد در سال ٩٩ است و یونایتد کلافه و مستاصل، اگر فرصتی بدست آورد، ذره ایی درنگ نخواهد کرد تا کافه را زیر و رو کند و هر چه هست و نیست را بر سر یکایک آن ها بکوبد، یونایتدی ها باکی ندارند تا جشن و سرور سیتیزن ها را به مراسم ختم و عزا داری تبدیل کنند.

باور نکردنی است، باردیگر تاریخ حقیقتا تکرار شده است! یگانه ٩٩ را خواهیم دید یا ٧٧ را؟ هرچه باشد تاریخ ورق خواهد خورد.

اخبار داغ

طعنه مدافع سرخپوشان به دبل قهرمانی پرسپولیس! کنایه امیر قلعه نویی به عادل فردوسی پور و برنامه نود؛ همه چیز ضد ایرانی بود! کریستوف گالتیه در پایان فصل از پاری سن ژرمن اخراج خواهد شد رئال مادرید از آینده بنزما مطمئن نیست؛ احتمال جدایی همچنان وجود دارد وزیر ورزش ایتالیا: هیچ چیزی نمی‌تواند رفتار مورینیو و هواداران رم را نسبت به تیلور توجیه کند

منبع: طرفداری

کلیدواژه: منچستر یونایتد فینال جام جام جهانی جام حذفی سه گانه تیم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۹۳۷۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلتنگی پپ گواردیولا از نبود ایلکای گوندوعان در منچسترسیتی

پپ حسرت نبود ایلکای گوندوعان را در سیتی می‌خورد در حالی که او بهترین خرید این فصل بارسلونا بوده است.

طرفداری | ایلکای گوندوعان تابستان گذشته و پس از اینکه با منچسترسیتی بر سر تمدید قراردادش به توافق نرسید، به عنوان بازیکن آزاد به بارسلونا پیوست.

به گزارش موندو دپورتیوو، پپ گواردیولا، سرمربی منچسترسیتی، دلتنگ کاپیتان آلمانی سابق تیم‌اش است و از اینکه سیتیزن‌ها قرارداد جدیدی با این هافبک خلاق و بازیساز منعقد نکردند، متاسف است. گوندوعان یکی از مورد اعتمادترین بازیکنان گواردیولا در زمین بود. او یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان سیتی بود و حتی در فصل گذشته که تیم به طور تاریخی سه‌گانه را کسب کرد، کاپیتان آنها بود. با این حال، منچسترسیتی در تمدید قرارداد او تعلل کرد و بارسلونا هم از این فرصت، نهایت استفاده را برد.

به نظر می‌رسد این تصمیم برای سیتی نتیجه معکوس داشته است، زیرا آنها شاهد از دست دادن بازیکنی با کیفیت و قدرت رهبری بالا همچون گوندوعان بودند که با جذب متئو کوواچیچ یا ماتئوس نونسجبران نشد. گواردیولا و منچسترسیتی در مرحله یک چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا توسط رئال مادرید از این رقابت‌ها حذف شدند و در آن زمان به شدت از فقدان بازیکنی چون گوندوعان در باز کردن گره این بازی رنج بردند.

ایلکای گوندوعان و تبدیل شدن به بهترین نسخه پاسور خودش / عکس

درخشش گوندوعان در بارسلونا

گوندوعان زیر نظر ژاوی به مهره‌ای کلیدی برای بارسلونا تبدیل شده است. او در 47 بازی‌ای که برای آبی‌اناری‌ها به میدان رفته، 5 گل زده و 12 پاس گل داده است. جدای از عملکرد فنی، گوندوعان با تجربه و روحیه جنگندگی خود، الگوی مثبتی برای بازیکنان جوان‌تر بارسلونا به شمار می‌رود. او در جریان شکست‌های خانگی مقابل رئال مادرید و اخراج عجیب آرائوخو در دیدار مقابل پاری سن ژرمن، صراحتاً به انتقاد از عملکرد هم‌تیمی‌هایش پرداخته بود.

ذهنیت و روحیه ایلکای گوندوعان نیز فراتر از سطح سایر هم‌تیمی‌هایش بوده است و ژاوی امیدوار است که بازیکنان جوان‌تر بتوانند چنین خصلتی را در خود نهادینه کنند. با وجود اینکه بعید به نظر می‌رسد منچسترسیتی بتواند گوندوگان را دوباره به خدمت بگیرد، اما بارسلونا از امضای قرارداد با چنین بازیکنی به عنوان بازیکن آزاد بسیار خوشحال خواهد شد.

از دست ندهید ????????????????????????

تونی کروس: پاس گلم جلوی بایرن خیلی خاص نبود شاهکار کارلتو؛ بازهم شکست‌ناپذیری مقابل بایرن بزرگترین بازیکنان ناکام تاریخ لیگ قهرمانان یحیی شکایت کند 5 میلیارد تومان جریمه می‌گیرد